Martina Prins (Koningin Gertrude) plooide haar volumineuze sopraan moeiteloos naar de ensembleklank en vertolkte haar personage zo innemend dat je van de weeromstuit begon te twijfelen aan haar doortrapte trouweloosheid.‘ (NRC, Joep Christenhusz)
Voorjaar 2017 ging Martina op tournee met Dr Miracle’s Last Illusion, waarin zij de Lady MacBeth van Verdi ten gehore bracht. In 2018 ging zij weer met Opera2Day op tournee, nu als Reine Gertrude in de Hamlet van Ambroise Thomas, beiden voorstellingen die zeer goed door pers en publiek ontvangen werden. Over het inspringen voor Aida op het Festival Classique schreef de pers dat ‘zij één van de belangrijkste redenen mag zijn om u naar het strand te spoeden’. In de vroege lente van 2020 is Martina te zien als Ludmila in ,Bruid te Koop!’, een bewerking van Smetana’s opera, door de Nederlandse Reisopera olv Ed Spanjaard.
De Nederlandse sopraan Martina Prins studeerde zang aan de Dutch National Opera Academy in Den Haag bij Alexander Oliver, Maria Acda–Maas en Diane Forlano. In 2003 won zij een Stipendium van de Bayreuther Festspiele en werd haar een stipendium toegekend voor buitenlandse studie uit het Threes Orri Fonds, onderdeel van het Prins Bernhard Cultuurfonds.
Martina is ook succesvol onderweg in lied-, oratorium- en concertuitvoeringen, met b.v. Wagner’s Wesendonckliedern, Verdi Requiem, Ravel’s Shéhérazade en Mahler’s 2de Symphonie. In het jaar 2015 viel Martina de grote eer te beurt mee te mogen werken aan de officiële 70-ste 4 mei herdenking. Zij vertolkte in het Concertgebouw de sopraansolo van de zelden uitgevoerde Anne Frank Cantate ‘A Child of Light’ van Hans Kox uit 1984, met het NedPho olv Antony Hermus.
Maar Martina wordt vooral veel voor opera geëngageerd. Zij vertolkte tot nu toe een zeer gedifferentieerd repertoire met klassieke partijen als Donna Anna-DG, Marcellina-Nozze, Erste Dame-Zauberflöte en Rosalinde – Fledermaus, maar ook meer ‘excentrieke’ rollen als Lady Billows-Albert Herring, Moglie dell’Orco – Pollicino – HW Henze, Judith – Blauwbaards Burgt, Zuidenwind – Roep van de Kinkhoorn – Visman (uitgekomen op CD 2004), Ismène en Pretrèsse – Alcione – Marin Marais, Waarzegster en Moeder Overste – Engel van Vuur – Prokofiev, en de Mutter en Knusperhexe uit Hänsel&Gretel, waarbij ze samenwerkte met regisseurs en dirigenten als Kenneth Montgomery, Robert Carson, Miranda Lakerveld, Paul McCreesh, Erki Pekh, Michel Tabachnik, Hernán Schvartzman, Lorenz Duftschmidt, Marino Formenti, Gijs Leenaars, José Esandi en Anthony Hermus. De rol van Hexe in Hänsel&Gretel voerde zij eerder uit in een productie van Philipp Harnoncourt.
In de afgelopen seizoenen kon zij ook enkele weloverwogen Wagner partijen aan haar repertoire toevoegen. Zo vertolkte zij de Sieglinde olv Jac van Steen, was zij cover voor Isolde voor de Tristan&Isolde van de Tiroler Festspiele olv Gustav Kuhn, en was ze liefdesgodin Freia in het veelbesproken ‘Rheingold op de Rijn’-project, waarbij een tot theater omgebouwde rijnaak een uitverkochte tournee langs verschillende Rijnsteden maakte. In 2013/2014 deed zij mee als Walküre-zuster Ortlinde bij De Nederlandse Opera, in de befaamde Ring des Nibelungen van Pierre Audi olv Hartmut Haenchen.
(C) header en portret : Maurice Lammerts van Bueren
In Elsas Traumerzählung “Einsam in trüben Tagen” führt Martina Prins ihren voluminösen Sopran, der über eine dunkel geprägte Mittellage verfügt, mit vibratoreicher Durchschlagskraft zum Klingen. Ausladend trägt sie die “Nil-Arie” vor. In den Arien und Duetten pulst die pralle Italianità, die Sänger begeistern mit schönem Legato. (Märkische Online Zeitung)
“Mit von der Partie war […] Martina Prins, eine außergewöhnliche Sopranistin, die alte Musik und Wagner singt, und hier gekonnt ihr hexenhaftes Unwesen trieb.” (Frankfurter Allgemeine, Lotte Thaler)
“Martina Prins gaf overtuigend gestalte aan haar Lady Macbeth-personage.”
(Place de L’ Opera, Peter Franken)
“… naast hen stond de prachtige sopraan Martina Prins, voor wie Kox adembenemend mooie muziek schreef. Het klopte allemaal geweldig.’ (Hans Kox, Anne Frank Cantate A Child of Light. Trouw, Peter van der Lint)”
Prins opened the final “Pars III: Lux”, offering a soothing warmth to her high notes. Her full, clear phrasing enlivened the Romantic passages. For a memorial, it was a very powerful concert indeed. (Hans Kox, Anne Frank Cantate A Child of Light. Bachtrack – review by David Pinedo)
De uitvoering van afgelopen zaterdag kon in mijn ogen niet beter gedaan worden. Alle drie de solisten – Martina Prins, Helena Rasker en Bastiaan Everink – waren meer dan voortreffelijk. Hun woorden waren goed verstaanbaar en hun voordracht was zeer indrukwekkend. (Hans Kox, Anne Frank Cantate A Child of Light. Place de L’Opera, Basia Jaworski)
“En opgesloten achter een bouwhek, met fascinerende filmbeelden van haar geliefde Tristan op de achtergrond, stierf Isolde (Martina Prins)[…] een schitterende Liebestod.” (AD Rotterdams Dagblad)
“Deel van de opening was een optreden van de Nederlandse sopraan Martina Prins, die het publiek verheugde met haar majestueuze stem.” (The Morning News Aruba)
“Beeindruckend die Schlußszene” “Aus dem stimmlich ausgewogenen Ensemble ist noch die Sopranistin Martina Prins als Äbtissin […]zu erwähnen.”
“Das begeisterte Publikum spendete dem Dirigenten, den Musikern und allen Mitwirkenden minutenlang tosenden Applaus.” (Der neue Merker – Udo Pacolt, Wien – München
Opernrarität im Odeon: “Engel aus Feuer” von Sergej Prokofjew)
“Sublieme Blauwbaard van Noord Nederlands Orkest: Het NNO en concertgebouw De Doelen beloofden een semigeënsceneerde uitvoering van ‘Hertog Blauwbaard’s Burcht’, maar dat bleek een understatement van jewelste. Wat het orkest ten tonele voerde, was muziektheater van de bovenste plank. […] Prins geeft bewogen inhoud aan de rol van Judith Zo’n prachtproductie verdient meer belangstelling, zeker na dit bewezen artistieke succes.” (Telegraaf – Thiemo Wind)
“Ihren Weg zur Kunst werden wir verfolgen, wie den der Martina Prins, die mysteriös mit einer Bombenstimme “Die Nacht” und “Die Nachtigall” von Berg vorträgt, um mit der Hallenarie vom Tannhäuser himmlische Höhen zu erklimmen. [….] Jedenfals ist [….] die Prins Gewinner bei der Meisterin Fassbaender in Eppan.“ (Bozen, Südtiroler)
“Martina Prins’ voice especially went right to my gut, juicy mezzo-like lower notes, heart-tearing top.”
(www.grandi-tenori.com)
“Prins kleurt haar stem prachtig in donkerbruine nuances, en de bitterzoete pijn wordt verklankt in aangrijpende pianissimi en indrukwekkende fortes.” (Susanne Lammers, Leidsch Dagblad)
“…heel opmerkelijk bij deze uitvoering van Verdi’s Requiem was de krachtige stem van Martina Prins, een prachtige sopraan. Haar ervaring met het zingen van Wagner was ook te horen in haar aandeel van bijvoorbeeld het Libera Me, dat heel ingetogen en strak van toon gezongen werd.” (Paul Vergeest, De Gelderlander)